Europa is een netwerk van mooi beschreven lange afstandsfietsroutes die allemaal over via rustige fietswegen gaan. Wij volgende de 'Radweg 1'. Wij starten in het noorden en Berlijn is ons 'voorlopig 'doel, maar dat laten we een beetje open... Meer info over de route op http://www.euroroute-r1.de/ en over fietsen in Europa: http://europafietsers.nl
We hopen dat we tijdens onze reis af en toe een verslagje kunnen posten via deze blog. Let op, de laatste verhalen staat bovenaan, gebruik ook de toets 'oudere berichten'.
Een reactie gaat best op onze mail: ann.landuyt@gmail.com of carl.vandenbroeck@gmail.com
Leuk is ook de links (gele tekst) gebruiken in de verhalen die verwijzen naar meer info over de streken of verblijven.



donderdag 4 augustus 2011

Kalinigrad ..je houdt het niet voor mogelijk...


Drie dagen geleden zijn we dan aan de grens van Kalinigrad aangekomen. Gelukkig had Carl al de moeite gedaan om vooraf een entry hiervoor te bekomen. Anders waren we er zeker niet binnen geraakt.
Van ver zagen we al een hele felle cipierachtige vrouw staan met een matrak rond haar dikke middel. Eerste kontrole....Dan riep ze via haar walkie talkie naar een verdere kontrolepost dat wij eraan kwamen met de fiets.
Een helse sirene kondigde ons aan.
Tweede kontrole....de paspoorten werden zorgvuldig uitgelezen....bevoeld...geplooid...gekontroleerd op echtheid...stempels vergeleken...en dan werden wij vergeleken met de foto....minutenlang worden we streng aangekeken....bril en helm moeten eraf....dan wordt alles gekopieerd....Onze velos worden nog net niet aan de kontrolespiegeltjes onderworpen.
Verder naar de volgende kontrolepost.
We rijden voorbij zones waar geen grassprietje staat....hier geraakt geen mier ongezien over.
Dan een strook bos, waar het verboden is om in te komen...misschien landbommen...
(hier zou ik het niet riskeren om een plasje te doen...misschien hang je helemaal in flarden) In mij zien de russen geen graten. Ik moet geen bagage openmaken. Carl, el bandido, moet zijn tassen wel openmaken,
Nog eens kontrole aan de derde post.....terug een zone zonder gras.
Als fietser gaat het eigenlijk vlotter dan voor een auto.
Irreel is ook, dat er geen voetgangers over mogen. Die moeten maar eerst in een voertuig kruipen....om dan als passagier van de wagen gekontroleerd te worden.
Wat die mannen daar te verbergen hebben weet ik niet...nie normaal.
Daar rijden we dan in Kalinigrad, op een van de mooiste plaatsen van hun land... wat een hemelsbreed verschil met enkele kms terug in Litauen, waar de nering uitgebaat wordt en van haar mooiste kant getoond wordt.
Hier niets....we krijgen geen glimp meer te zien van de oo zo mooie natuur.
40 km verder houden we halt aan een der oudste vogelobservatieposten ter wereld in Rossitten, waar de trekvogels in reuzegrote netten gevangen worden, geinventariseerd, geringd, om dan weer losgelaten te worden. In het topseizoen zijn dat er duizenden per dag.
We stappen mee met een bus duitse toeristen, en krijgen zo een perfect verstaanbare uitleg.
De hoofdstad Kalinigrad is een ware ontgoocheling. Absoluut geen gezellige stad.
We logeren in het Skipper hotel ,om dan de s'anderendaags verder te rijden via heel drukke wegen, richting Polen.
Wat een herademing, terug een nieuwe wereld. Hier pakken ze het wel beter aan.
Maar de cafe-latte smaakt hier niet zo lekker dan in de vorige landen. Maar je kan niet alles hebben he.
Polen....heeft ook bergen...
Carl schrijft verder
Groetjes
Ann

Geen opmerkingen:

Een reactie posten