Een bonte variatie logementen...

Als je 2100 km gefietst hebt, door al die verschillende landen, kun je wel veronderstellen dat de logementen nogal varieerden.
Soms een hotel aan de rand van een stad...in een verlaten vroeger fabriekskwartier, waar we s'morgens bij het ontbijt verrast werden met kerstmuziek. Soms een kamer bij een particulier, laatst een goede fotograaf, die mooie boeken uitgaf. Soms bij den boer, waar we in een chaletje op zijn erf mochten logeren. Soms in een oud gebouw,van tijdens de communistische periode, waar het kraaknet was, maar waar gewoon niemand anders was. Daar had Carl trouwens een kamp gemaakt met zijn muggennet, met behulp van het gordijn en wat touwkes. Je had hem s'morgens moeten zien soezen onder zijn kunstwerk...maar de muggen hadden hem toch niet meer geambeteerd. Eens zaten we in een oud ....prachtig gebouw...alleen een klein probleemke...we moesten met al onze fietszakken 5 verdiepingen hoog, zonder lift....maar hadden dan een heel ruime kamer met ver uitzicht.
Eens zaten we dan weer in een prachtige jugendstil hotel met een heel mooie ingerichtte kamer, uitzicht op een mooi park. Eens hadden we Motelleke, zoals je soms op een film kunt zien....waar je kan tanken, sleutelen aan auto's, eten en drinken enz.... Dan hadden we weer eens een kamertje in een hotel, zo piepklein, dat we letterlijk over onze bagage moesten kruipen om elk in een hoekje van de kamer op een bedje te ploffen. Eerst hadden we zelfs alles wat teveel stond in dat piepkamerke, bovenop de kast gestoken. Madam zal haar plastieken bloemen terugvinden tegen het plafond, en andere dingen terugvinden onder de kast.
Eens zaten we op een zo goed als verlaten campingplaats in een kamerke. Dit logement zat verscholen in het bos, en had duidelijk gloriejaren gehad. Het enige wat hier niet veranderd was, was de idyllische ligging aan een meertje. Eens een kraaknet hostalletje, vlak naast het station, waar we haast vanuit ons bed de treinen zagen komen en gaan. En dan was er weer dat gastvrije logement in Estland, waar we een ruime chalet kregen, samen met de sauna, terassen, een zwemmeer, en de motorboot die voorlag mochten we zelfs gebruiken als we dit wilden...en dat alles voor een habbekrats. Dan was er weer eens die verbouwde hoeve aan de rand van een meer, waar we zomaar de roeiboot konden nemen. Zoveel variatie... maar de meest markante kamer hadden we laatste nacht... in een pipo-wagen, of kermiswagen, of hoe je het ook kan noemen....in ieder geval voelden we ons Bassie en Adriana.
Groetjes
Ann